नेपाल हाउस कोतारायाको जालान सिलाङमा खोलिएपछि नेपाली रेष्टुरेन्ट तथा पसलहरुको ओइरो लाग्यो उही जालान सिलाङमा । पहिले पहिले बंगालीहरुको भीड लाग्ने उक्त ठाउँमा पछि नेपालीहरुले भराए । अझै पनि उक्त ठाउँमा नेपालीहरुको ठूलो हटियाजस्तै लाग्छ -प्रत्येक आइतबार ।
पछि नेपाल हाउसले सिर्जना गरेको सानो बजारलाई जालान सिलाङले धानेन । पुदुराया चाइना टाउन सेन्ट्रल मार्केट र मस्जिद जमेकभित्रको चारकिल्ला नेपाली बजारको रुपमा खिचियो । उही जालान सिलाङको भीडभित्र खुम्चिएको नेपाली बजारको चर्चित रेमिट्यान्स आइएमई जालान मेडान पासारमा सरेपछि नेपाली बजार विस्तारै उतैतिर मोडिन पुग्यो । प्रारम्भमा साइनो रेष्टुरेष्ट र चौतारी रेष्टुरेन्टले धानेको उक्त जालानमा विस्तारै हाम्रो रेष्टुरेन्ट तथा हिमाल रेमिट अनि प्रभु रेमिटको अभ्युदय हुँदै गयो ।
समय बग्दै बग्दै जानेरहेछ । जहाँ रहेपनि नेपालीहरुले आफ्नो रितिथिति नबिस्रने परम्परा भएर नै होला जालान सिलाङमै रहेको हाम्रो रेष्टुरेन्ट उक्त ठाउँमा पनि शाखा खोल्न पुग्यो । नेपाली रेष्टुरेन्टमा पाइने खुराकहरुभन्दा अलि बढि थपेर ।
एकतामा नेपालमा धेरैभन्दा धेरै चलेको दोहोरी रेष्टुरेन्ट तथा अहिले क्यासेट तथा भिसिडिमा गुाजने दोहोरीमा नेपालीहरु रमाउन खुब चाहान्छन् । प्रत्येक रेष्टुरेन्ट तथा पसलहरुमा उक्त गीतहरु गुिाजएको पाइन्छ । त्यही कुरालाई मध्यनजर गरेर हाम्रो रेष्टुरेन्टले खानापिनाको साथमा दोहोरी थपरेर रेष्टुरेन्टलाई आकर्षक बनायो र अहिले सकेसम्म प्रत्येक नेपालीहरुलाई आफ्नो थकान मेटाउनमा लागिपरेको छ ।
हुनपनि प्रत्येक आइतबार उक्त रेष्टुरेन्टमा भीडभाड लागिरहन्छ । कुनै आकर्षक विज्ञापनविनाको त्यत्रो तामझाम देख्दा नेपालीहरु दोहोरी रेष्टुरेन्टमा मनोराजन लिन उत्सुक रहेछन् भन्ने भान हुनजान्छ ।
त्यसमा पनि बेला बेलामा कसिलो स्वर बोकेर सम्पूर्ण जोकोहीलाई दर्शक तथा ग्राहकलाई प्रभाव पार्न सक्ने युवा आपुूप्रति ध्यान खिचाउँछन् ।
युवा छन् प्रतिभाशाली छन् । आफ्नो कलाप्रति ग्राहकप्रति समर्पित पनि छन् । स्टेजबाट तल झरेर आपुूभन्दा मान्नुपर्ने व्यक्तिको आदारमा तल्लिन रहने युक्त युवाप्रति यस पंक्तिकारको ध्यान मज्जैले खिचियो ।
र नजिक भएको मौका छोपेर सोधिहाल्यो -भाइको नाम
उनले हलुका हाँसेर भने -सन्तोष लामा ।
घर -काभ्रे -३ ।
धुलिखेलदेखि कति टाढा -छिमेकी नगरपालिका हो धुलिखेल । काभ्रे गाविस वरिपरि धुलिखेलको साथै बडाल गाउँ पात्लेखोला डाँडागाउँ छ ।
यतिले मात्र सकिएन उनको परिचय खोतलखातल नै पारियो । कान्छा लामा र माइली लामाको कोखबाट वि।सं।२०४२ साउनमा जन्मिएका सन्तोष लामा भर्खर २२ वर्षमात्र पुग्दैछन् । तर उनको उनको उमेर र उनको जीवनसंघर्षलाई दुईतिर राखेर जोख्दा संघर्षले नै जित्ने रहेछ ।
अहिले उनको पढाईलाई पूरा गर्ने उमेर अनि भविश्य कतातिर मोड्ने भनेर सोच्ने उमेरमै किन यस्तो उत्तर सहजै छ नेपालको परिस्थिति । कम विकास अशिक्षा गरिबी यस्तै यस्तै ।
यतातिर नजाउँ ।
उनले गाउँकै सिाजवनी हाइयर सेकेण्डरी स्कुलमा शुरु गरी एसएलसीसम्म टेक्न पाए । अध्ययनलाई त्यहाँभन्दा माथि उठाउन पाएनन् । त्यो बीचमा उनी सिर्जनशील भएर आफ्नो परिचय दिन चाही भ्याईसकेका थिए ।
सर्वप्रथम २०५६ सालमा आफ्नै स्कूलको स्वर्णजयन्तीमा गीत गाएर आफ्ना साथी तथा गुरु गुरुआमाको प्यारो बनेको थिए । अनि आकर्षक शरीरका धनी भएका कारण उनमा फुर्तीपना पनि थियो । त्यसैले जुनसुकै खेलमा पनि अग्रसर थिए । स्कुलमा राम्रो फुटवल तथा भलिवल खेल्ने गर्थे । यति हुँदा हुँदै पनि उनमा गाउँने राम्रो गायक बन्ने इच्छाले जितेछ । यसमा विशेषगरी आपुूलाई पढाउने माजु मिसको हात छ भन्नुहुन्छ । उहाँको धेरै नै हौसला मिलेको रहेछ ।
अहिलेको नेपाल परिवर्तनको संघारमा छ । गाउँगाउँबाट युवा शक्ति जुर्मराएर उठेको छ । भित्ते पत्रिका क्लब गैरसरकारी संस्था यसका सहायकहरु हुन् । उनको गाउँमा पनि त्यो कुरा पुग्यो । उनी लगायत उनका साथीहरुको माझबाट नवज्योती युवा क्लवको स्थापना भयो । उक्त क्लबले गाउँस्तरी खेलको आयोजना गर्ने देउसी खेल्ने सांस्कृतिक कार्यक्रमको आयोजना गर्ने गाउँविकासको कार्यमा हात हाल्ने इत्यादी गर्न थाल्यो ।
युवाकालमै हासखेल हुन्छ । र भेटघाट हुन्छ आफ्नै दौतरीहरुसँग । उनले पनि स्कुलपढ्ताकै लक्ष्मी लामासँग प्रेम गर्न भ्याए र उक्त प्रेमलाई वि।सं। २०६९ सालमा मुर्त रुप दिनसमेत भ्याए । हाल उनीहरुको एउटा छोरा पनि छ -साजन ।
छिटो पो गरियो कि विवाह भनेर पनि भन्छन् । तर घरमा छोरीचेली र घरायसी काम गर्ने मान्छेको अभाव भएको कारण उक्त विवाह गर्न पुगेको भनेर फुर्को जोड्छन् । हुनपनि कुनै युवायुवतीले बहाना बनाएर विवाह गरेका हुन्छन् । ुके तपाईको श्रीमतीले छोरीको अभाव पूरा गरिन् के श्रीमतीले घरायसी काममा त्यत्रो फड्का नै मारिन् ु प्रश्नमा उनी फिस्स हाँस्छन् र मनबाटै भन्छन् -हाम्रो प्रेमले थाम्नै सकेन र छिट्टै एकार्कामा लिन हुन पुग्यौ ।
क्लवमा लगानी गरेको परिश्रम र प्रेमबाट उब्जिएको जीवनको संघर्षले उनलाई विस्तारै जीवन सिकाउँदै लग्यो । पढ्दै गरेको जोडीले विवाहवन्धनमा बाधिएपछि फेरि पढ्ने कुरा पनि आएन । विवाहपछि स्कुल जान लाज मान्ने नेपालीहरुको परम्परा उस्तै । त्यसैले उनको सपनाहरु निश्चित भएन । जताबाट ठूलो हावा आउँछ उतैतिर बहन थाले ।
उसैबेला धुलिखेल बजारमा लामा फास्टफुडमा पनि कुक गर्न भ्याए । गाउँमा चल्ने मेलापातहरुमा पर्म गर्न पनि भ्याए । अनि सहरतिर झरेर केही गर्नु पर्छ होला भनेर सोच्न पनि भ्याए । काठमाडौ झरेर भायाङ दोहोरी रेष्टुरेन्टमा तीन महिना गाउन पनि भ्याए । यतिकुरा भ्याउनुमात्र के थियो उनको आफ्नै मामाले प्रोसेस गरेका रहेछन् -विदेश जाने । तसर्थ सबै कुरालाई थाँती राखेर उनी मलेसिया आइपुगे सन् २००५ मा ।
क्वालालम्पूरको पिजेस्थीत माइस्टील कम्पनीमा कार्यरत सन्तोष कम्पनीसँग सन्तुष्ट छन् । मलेसियाबाट हप्तैपिच्छे प्रकाशित हुने समाचारहरुमा प्रकाशित हुने लुटिएको कुटिएको तलब नदिएको कम पाएको निकालिएको जस्तो समाचार बनेको छैन उनको कम्पनी । ठूलो कम्पनी हो । ६० जनाजति नेपालीहरु छन् । प्रत्येक मेसमा विदेशीहरुसँग छासमिस तरिकाले राखिएको छ तसर्थ सबैसँग घुलमिल हुने भाषा सिक्ने अवसरहरु प्रसस्त पाएका छन् उनले ।
कोतारायाको नेपाली बजार आइरहने पूर्वपश्चिमका नेपालीहरुसँग संगत बढाउने उनको कार्य जारी भयो पछिल्लो चरणमा । उक्त चरणले उनको भविष्यको निश्चित खाका कोरियो किनभने हाम्रो रेष्टुरेन्टकी साचालिका शान्ति थापाले उनलाई आफ्नो रेष्टुरेन्टमा गाउनको निम्ति अनुरोध गरे ।
प्रत्येक आइतबार गाउनको अलावा नेपाल तमू समाजको च्यू ल्होछार कार्यक्रममा गाउन पनि भ्याए । त्यो नै उनको मलेसियाको प्रथम स्टेज गायनयात्रा बन्यो । लगत्तै प्रवासी तामाङ एकता समाजले आयोजना गरेको ल्होछार कार्यक्रम र रावाङमा आयोजना भएको सांस्कृतिक कार्यक्रममा आफ्नो कलालाई निखार्ने मौका पाए ।
उनी कम्पनीका राम्रो मेकानिक । तर उनको लक्ष्य छ राम्रो गायक बन्ने । कारण एउटै हो -यदि नेपालमा यस्ता कम्पनीहरु छैनन् । यदि अहिलेको परिवर्तनकारी नेपालले भोली त्यस्ता कम्पनीहरुको खोल्यो र सबै आफ्ना देशका युवाहरु जो विदेशमा राम्रो राम्रो मेसिन चलाउन सक्छन् लाई बोलायो भने गायन कि काम रोज्ने भन्ने प्रश्न राख्दा उनी भन्छन् -म काम गर्न जान्छु साँझविहान कुनैबेला आफ्नो रुचिलाई पनि अगाडि बढाउँछु । किनभने एकोहोरो काम र एउटा सिर्जनालाई अगाडि बढाएर लान सकिन्छ ।
तसर्थ उनी आफ्नो सपनामा अडिग मान्छे । अडिग हुनकै निमित्त उनले आफ्नो पहिलो एल्बम मलेसियामै संगीत रेकर्ड तथा मलेसियाकै सर्जकहरुले रचना गरेको गीतहरुको संगालो ल्याउन लागेका छन् -विवशता ।
जसलाई तारा ढुंगेल र शीव विकले संगीत गरेका छन् भने सरोज लामा समीर लामा बुद्धिबहादुर तामाङ र ज्ञानेन्द्र नेम्बाङको रचना रहेको छ । संगीतको राग सिकेको छ कि छैन उनी केही ट्वाल्ल पर्छन् र भन्छन् -सिकेको छैन अहिलेसम्म । तर पनि गर्न सक्छु भन्ने आँट भने छ ।
संगीत सिक्नको निमित्त पनि एउटा उमेर चाहिन्छ । निश्चित उमेरभित्र नसिके कला भएर पनि निखारता ल्याउन सकिदैन भनेर संगीतज्ञहरुले बताएका छन् । तर उनी सचेत छन् । उनी सारेगमापधनिसा अलाप्दैनन् । तर पनि आधुनिक गीतहरुलाई साँझबिहान गाएर रियाज गरिरहेका रहेछन् । यो पनि एउटा साधना हो । सिकाई हो ।
अनि तिनै सिकेको कुरालाई प्रत्येक आइतबार हाम्रो रेष्टुरेन्टको डबलीबाट हुँकार छाड्छन् -गायनको माध्यमबाट । उनलाई साध दिन्छन् -एचएससी व्याण्डका सुवोध मल्ला प्रकाश कमला शकुन्तलाहरुले । उनी पुनः मच्चि मच्चि राजेश पायल राई तथा अन्य आधुनिक गायकका गीतहरु गाइरहन्छन् ।
पछि नेपाल हाउसले सिर्जना गरेको सानो बजारलाई जालान सिलाङले धानेन । पुदुराया चाइना टाउन सेन्ट्रल मार्केट र मस्जिद जमेकभित्रको चारकिल्ला नेपाली बजारको रुपमा खिचियो । उही जालान सिलाङको भीडभित्र खुम्चिएको नेपाली बजारको चर्चित रेमिट्यान्स आइएमई जालान मेडान पासारमा सरेपछि नेपाली बजार विस्तारै उतैतिर मोडिन पुग्यो । प्रारम्भमा साइनो रेष्टुरेष्ट र चौतारी रेष्टुरेन्टले धानेको उक्त जालानमा विस्तारै हाम्रो रेष्टुरेन्ट तथा हिमाल रेमिट अनि प्रभु रेमिटको अभ्युदय हुँदै गयो ।
समय बग्दै बग्दै जानेरहेछ । जहाँ रहेपनि नेपालीहरुले आफ्नो रितिथिति नबिस्रने परम्परा भएर नै होला जालान सिलाङमै रहेको हाम्रो रेष्टुरेन्ट उक्त ठाउँमा पनि शाखा खोल्न पुग्यो । नेपाली रेष्टुरेन्टमा पाइने खुराकहरुभन्दा अलि बढि थपेर ।
एकतामा नेपालमा धेरैभन्दा धेरै चलेको दोहोरी रेष्टुरेन्ट तथा अहिले क्यासेट तथा भिसिडिमा गुाजने दोहोरीमा नेपालीहरु रमाउन खुब चाहान्छन् । प्रत्येक रेष्टुरेन्ट तथा पसलहरुमा उक्त गीतहरु गुिाजएको पाइन्छ । त्यही कुरालाई मध्यनजर गरेर हाम्रो रेष्टुरेन्टले खानापिनाको साथमा दोहोरी थपरेर रेष्टुरेन्टलाई आकर्षक बनायो र अहिले सकेसम्म प्रत्येक नेपालीहरुलाई आफ्नो थकान मेटाउनमा लागिपरेको छ ।
हुनपनि प्रत्येक आइतबार उक्त रेष्टुरेन्टमा भीडभाड लागिरहन्छ । कुनै आकर्षक विज्ञापनविनाको त्यत्रो तामझाम देख्दा नेपालीहरु दोहोरी रेष्टुरेन्टमा मनोराजन लिन उत्सुक रहेछन् भन्ने भान हुनजान्छ ।
त्यसमा पनि बेला बेलामा कसिलो स्वर बोकेर सम्पूर्ण जोकोहीलाई दर्शक तथा ग्राहकलाई प्रभाव पार्न सक्ने युवा आपुूप्रति ध्यान खिचाउँछन् ।
युवा छन् प्रतिभाशाली छन् । आफ्नो कलाप्रति ग्राहकप्रति समर्पित पनि छन् । स्टेजबाट तल झरेर आपुूभन्दा मान्नुपर्ने व्यक्तिको आदारमा तल्लिन रहने युक्त युवाप्रति यस पंक्तिकारको ध्यान मज्जैले खिचियो ।
र नजिक भएको मौका छोपेर सोधिहाल्यो -भाइको नाम
उनले हलुका हाँसेर भने -सन्तोष लामा ।
घर -काभ्रे -३ ।
धुलिखेलदेखि कति टाढा -छिमेकी नगरपालिका हो धुलिखेल । काभ्रे गाविस वरिपरि धुलिखेलको साथै बडाल गाउँ पात्लेखोला डाँडागाउँ छ ।
यतिले मात्र सकिएन उनको परिचय खोतलखातल नै पारियो । कान्छा लामा र माइली लामाको कोखबाट वि।सं।२०४२ साउनमा जन्मिएका सन्तोष लामा भर्खर २२ वर्षमात्र पुग्दैछन् । तर उनको उनको उमेर र उनको जीवनसंघर्षलाई दुईतिर राखेर जोख्दा संघर्षले नै जित्ने रहेछ ।
अहिले उनको पढाईलाई पूरा गर्ने उमेर अनि भविश्य कतातिर मोड्ने भनेर सोच्ने उमेरमै किन यस्तो उत्तर सहजै छ नेपालको परिस्थिति । कम विकास अशिक्षा गरिबी यस्तै यस्तै ।
यतातिर नजाउँ ।
उनले गाउँकै सिाजवनी हाइयर सेकेण्डरी स्कुलमा शुरु गरी एसएलसीसम्म टेक्न पाए । अध्ययनलाई त्यहाँभन्दा माथि उठाउन पाएनन् । त्यो बीचमा उनी सिर्जनशील भएर आफ्नो परिचय दिन चाही भ्याईसकेका थिए ।
सर्वप्रथम २०५६ सालमा आफ्नै स्कूलको स्वर्णजयन्तीमा गीत गाएर आफ्ना साथी तथा गुरु गुरुआमाको प्यारो बनेको थिए । अनि आकर्षक शरीरका धनी भएका कारण उनमा फुर्तीपना पनि थियो । त्यसैले जुनसुकै खेलमा पनि अग्रसर थिए । स्कुलमा राम्रो फुटवल तथा भलिवल खेल्ने गर्थे । यति हुँदा हुँदै पनि उनमा गाउँने राम्रो गायक बन्ने इच्छाले जितेछ । यसमा विशेषगरी आपुूलाई पढाउने माजु मिसको हात छ भन्नुहुन्छ । उहाँको धेरै नै हौसला मिलेको रहेछ ।
अहिलेको नेपाल परिवर्तनको संघारमा छ । गाउँगाउँबाट युवा शक्ति जुर्मराएर उठेको छ । भित्ते पत्रिका क्लब गैरसरकारी संस्था यसका सहायकहरु हुन् । उनको गाउँमा पनि त्यो कुरा पुग्यो । उनी लगायत उनका साथीहरुको माझबाट नवज्योती युवा क्लवको स्थापना भयो । उक्त क्लबले गाउँस्तरी खेलको आयोजना गर्ने देउसी खेल्ने सांस्कृतिक कार्यक्रमको आयोजना गर्ने गाउँविकासको कार्यमा हात हाल्ने इत्यादी गर्न थाल्यो ।
युवाकालमै हासखेल हुन्छ । र भेटघाट हुन्छ आफ्नै दौतरीहरुसँग । उनले पनि स्कुलपढ्ताकै लक्ष्मी लामासँग प्रेम गर्न भ्याए र उक्त प्रेमलाई वि।सं। २०६९ सालमा मुर्त रुप दिनसमेत भ्याए । हाल उनीहरुको एउटा छोरा पनि छ -साजन ।
छिटो पो गरियो कि विवाह भनेर पनि भन्छन् । तर घरमा छोरीचेली र घरायसी काम गर्ने मान्छेको अभाव भएको कारण उक्त विवाह गर्न पुगेको भनेर फुर्को जोड्छन् । हुनपनि कुनै युवायुवतीले बहाना बनाएर विवाह गरेका हुन्छन् । ुके तपाईको श्रीमतीले छोरीको अभाव पूरा गरिन् के श्रीमतीले घरायसी काममा त्यत्रो फड्का नै मारिन् ु प्रश्नमा उनी फिस्स हाँस्छन् र मनबाटै भन्छन् -हाम्रो प्रेमले थाम्नै सकेन र छिट्टै एकार्कामा लिन हुन पुग्यौ ।
क्लवमा लगानी गरेको परिश्रम र प्रेमबाट उब्जिएको जीवनको संघर्षले उनलाई विस्तारै जीवन सिकाउँदै लग्यो । पढ्दै गरेको जोडीले विवाहवन्धनमा बाधिएपछि फेरि पढ्ने कुरा पनि आएन । विवाहपछि स्कुल जान लाज मान्ने नेपालीहरुको परम्परा उस्तै । त्यसैले उनको सपनाहरु निश्चित भएन । जताबाट ठूलो हावा आउँछ उतैतिर बहन थाले ।
उसैबेला धुलिखेल बजारमा लामा फास्टफुडमा पनि कुक गर्न भ्याए । गाउँमा चल्ने मेलापातहरुमा पर्म गर्न पनि भ्याए । अनि सहरतिर झरेर केही गर्नु पर्छ होला भनेर सोच्न पनि भ्याए । काठमाडौ झरेर भायाङ दोहोरी रेष्टुरेन्टमा तीन महिना गाउन पनि भ्याए । यतिकुरा भ्याउनुमात्र के थियो उनको आफ्नै मामाले प्रोसेस गरेका रहेछन् -विदेश जाने । तसर्थ सबै कुरालाई थाँती राखेर उनी मलेसिया आइपुगे सन् २००५ मा ।
क्वालालम्पूरको पिजेस्थीत माइस्टील कम्पनीमा कार्यरत सन्तोष कम्पनीसँग सन्तुष्ट छन् । मलेसियाबाट हप्तैपिच्छे प्रकाशित हुने समाचारहरुमा प्रकाशित हुने लुटिएको कुटिएको तलब नदिएको कम पाएको निकालिएको जस्तो समाचार बनेको छैन उनको कम्पनी । ठूलो कम्पनी हो । ६० जनाजति नेपालीहरु छन् । प्रत्येक मेसमा विदेशीहरुसँग छासमिस तरिकाले राखिएको छ तसर्थ सबैसँग घुलमिल हुने भाषा सिक्ने अवसरहरु प्रसस्त पाएका छन् उनले ।
कोतारायाको नेपाली बजार आइरहने पूर्वपश्चिमका नेपालीहरुसँग संगत बढाउने उनको कार्य जारी भयो पछिल्लो चरणमा । उक्त चरणले उनको भविष्यको निश्चित खाका कोरियो किनभने हाम्रो रेष्टुरेन्टकी साचालिका शान्ति थापाले उनलाई आफ्नो रेष्टुरेन्टमा गाउनको निम्ति अनुरोध गरे ।
प्रत्येक आइतबार गाउनको अलावा नेपाल तमू समाजको च्यू ल्होछार कार्यक्रममा गाउन पनि भ्याए । त्यो नै उनको मलेसियाको प्रथम स्टेज गायनयात्रा बन्यो । लगत्तै प्रवासी तामाङ एकता समाजले आयोजना गरेको ल्होछार कार्यक्रम र रावाङमा आयोजना भएको सांस्कृतिक कार्यक्रममा आफ्नो कलालाई निखार्ने मौका पाए ।
उनी कम्पनीका राम्रो मेकानिक । तर उनको लक्ष्य छ राम्रो गायक बन्ने । कारण एउटै हो -यदि नेपालमा यस्ता कम्पनीहरु छैनन् । यदि अहिलेको परिवर्तनकारी नेपालले भोली त्यस्ता कम्पनीहरुको खोल्यो र सबै आफ्ना देशका युवाहरु जो विदेशमा राम्रो राम्रो मेसिन चलाउन सक्छन् लाई बोलायो भने गायन कि काम रोज्ने भन्ने प्रश्न राख्दा उनी भन्छन् -म काम गर्न जान्छु साँझविहान कुनैबेला आफ्नो रुचिलाई पनि अगाडि बढाउँछु । किनभने एकोहोरो काम र एउटा सिर्जनालाई अगाडि बढाएर लान सकिन्छ ।
तसर्थ उनी आफ्नो सपनामा अडिग मान्छे । अडिग हुनकै निमित्त उनले आफ्नो पहिलो एल्बम मलेसियामै संगीत रेकर्ड तथा मलेसियाकै सर्जकहरुले रचना गरेको गीतहरुको संगालो ल्याउन लागेका छन् -विवशता ।
जसलाई तारा ढुंगेल र शीव विकले संगीत गरेका छन् भने सरोज लामा समीर लामा बुद्धिबहादुर तामाङ र ज्ञानेन्द्र नेम्बाङको रचना रहेको छ । संगीतको राग सिकेको छ कि छैन उनी केही ट्वाल्ल पर्छन् र भन्छन् -सिकेको छैन अहिलेसम्म । तर पनि गर्न सक्छु भन्ने आँट भने छ ।
संगीत सिक्नको निमित्त पनि एउटा उमेर चाहिन्छ । निश्चित उमेरभित्र नसिके कला भएर पनि निखारता ल्याउन सकिदैन भनेर संगीतज्ञहरुले बताएका छन् । तर उनी सचेत छन् । उनी सारेगमापधनिसा अलाप्दैनन् । तर पनि आधुनिक गीतहरुलाई साँझबिहान गाएर रियाज गरिरहेका रहेछन् । यो पनि एउटा साधना हो । सिकाई हो ।
अनि तिनै सिकेको कुरालाई प्रत्येक आइतबार हाम्रो रेष्टुरेन्टको डबलीबाट हुँकार छाड्छन् -गायनको माध्यमबाट । उनलाई साध दिन्छन् -एचएससी व्याण्डका सुवोध मल्ला प्रकाश कमला शकुन्तलाहरुले । उनी पुनः मच्चि मच्चि राजेश पायल राई तथा अन्य आधुनिक गायकका गीतहरु गाइरहन्छन् ।
Comments