Skip to main content

गीत

८ वर्ष अगाडि यस्तो गीत पनि लेखिएछ । 

कति नै पो बाँच्दो रैछ चोखो माया छातीभित्र
बाँच्नेहरु बाँचेका छन् मात्र झुटको ताँतीभित्र ।
मन छ भनेर नै माया उतै छाडेको थिए
माया ठूलो भनेर नै जीवनसित गाभेको थिए
लाखौ विन्ती गरेकै हो पुगिनछु भाँतीभित्र
बाँच्नेहरु बाँचेका छन् मात्र झुटको ताँतीभित्र ।
हृदयमा खाटा बोकी भन्दैछु म कहिले नरुनु
तिमीजस्तो म भईन तिमी कहिले म नहुनु
यस्तो पनि हुँदो रहेछ हाम्रो एउटै जातिभित्र
बाँच्नेहरु बाँचेका छन् मात्र झुटको ताँतीभित्र ।

-मलेसिया
WEDNESDAY, DECEMBER 24, 2008

Comments

Popular posts from this blog

Khabar dinu..... (खबर दिनु......) || Kumari Yonghang || Ft. Laxmi Yongha...

भाग्यको नियति र साहित्यमा नियति

देवेन्द्र सुर्केली मलेसियाको साहित्यमा अझै नेपालको जनजीवनको बारेमा कलम चलेको छैन । उही दुःख उही पीडा । मलेसियाबाट हामीले यो साहित्य ल्याएका छौ भन्नेहरुले 'त्यहीको परिवेशमा भिजेर श्रमिक जीवनको साँघुरो कुराहरुलाई उक्काएर लैजानसके राम्रो हुन्छु भन्ने तर्कना दिन्छन् दिलिप सगर । यो महिना मलेसियाका चर्चित साहित्यकारको नाममा सूचिकृत भएका दिलिप सगर राईले 'नियति' नामक लघुकथा संग्रह लिएर आएका छन् । नयन साहित्य समाज जोहोरका अध्यक्ष समेत रहेका उनलाई समाजद्वारा प्रकाशन हुनलागेको संयुक्त लघुकथा संग्रहलाई थाँति राखेर आफ्नो संग्रह ल्याएको आरोप पनि नलागेको होइन । तर मलेसिया जानुभन्दा अगाडि करिब १० वर्ष पुरानो संग्रहलाई नै ल्याएको मात्र भनेर स्पष्टीकरण दिन पनि हत्तु भइरहेका छन् । उनी आफ्नो पुरानो संग्रह ल्याउन त्यसै हतारिएका होइनन् विरामीबाट भर्खर तङ्ग्रिएका सगर भन्छन् -'यसपाला मैले ठूलो खड्गो काटँे । विश्वास गरेर संस्थाको लघुकथा संग्रह निकाल्ने रकम समाजका सहसचिव मित्रप्रसाद बाँसकोटालाई छोडेको थिएँ त्यो साथीसँग सम्पर्कविच्छेद भयो । त्यसैले संस्थाको लघुकथा संग्रह थाँति छ । विराम